Temennilerin Ötesinde Amatör Branşlara Dair

Galatasaray Spor Kulübü seçim genel kurulu öncesi tüm adayların ittifak ettiği konulardan biri profesyonel futbol dışındaki branşlarımız, nam-ı diğer “amatör şubeler

Tüm adaylar altyapıya önem vereceklerini, öz kaynak düzenine döneceklerini, genç yeteneklere şans verileceğini, kulübün nitelikli insan yetiştirme misyonuna atıfta bulunuyor. Memnuniyetle dinliyorum ama devamını pek getirmiyorlar sanki. Hemen herkesin aklında futbol ve işin siyaseti olduğundan, ısrarla sorup kurcalayan da pek yok. Temennilerin hatta mali durumun dayattığı zaruretin ötesinde, sporda altyapı kavramı kanalizasyon borusu döşemek ya da elektrik hattı çekmek gibi bir faaliyete karşılık gelmiyor. Başında, sonunda, özünde, içinde insan var. Dolayısıyla bu bir planlama, organizasyon ve sürekli efor isteyen faaliyet zinciri. Konumuz ne vaat, ne para ne de başka bir şey… Konumuz enerji, sosyoloji, psikoloji ve emek aslında…

Öte yandan geride bıraktığımız 10 yılda bu işin bol para harcayarak olacağı zannedildi ya da korkarım birilerinin hesabına öylesi uydu. 2011-2020 yılları arasında 10 sezonda yalnızca basketbol ve voleybol şubelerine harcanan toplam kaynak yani giderler toplamı nedir sizce?

TAM 257 milyon Amerikan Doları (Kaynak: 2020 yılı Mali Raporu sf.149)

Bu devasa kaynağın %68’i ilk beş yılda (finans dehaları devri), kalan %32’si son beş yılda (takkelerin önümüze düştüğü dönem) harcanmış. Karşılığında ne aldık derseniz, ülke sporuna elbette katkıda bulunduk, finaller ve kupalar da gördük ama yine de bu ağır faturanın asla izahı olamaz.

Şampiyonluk kupası kaptan Işıl Alben’in ellerinde – 2014

Başkan adaylarımız altyapıdan, öz kaynaktan, yetiştiricilikten, gençlikten bahsederken bir de bakacaklar ki 19 Haziran 2021 gelip çatmış, sandıklar kurulmuş. Oy sayımı bitmiş, divan başkanı “yeni kulüp başkanımızı kürsüye davet ediyoruz” dedikten sonra bu işin dönüşü yok. Mazbatayı aldıktan sonra ilk yönetim kurulu toplantınızda size oy verenler dahil kimsenin ortada olmadığını görecek ve yalnızlığınıza şaşıracaksınız. İşte o zaman sizin net, açık, keskin sorular sorup karşılığında belirli, anlaşılır ve makul cevaplar almanız ve amatör branşlarla ilgili detay politikaları oluşturmanız gerekecek.

İlk haftalarda başınız kalabalık olacaktır, size çiçek, çikolata, plaket gönderen kalabalıktan olmayacağıma göre branş yöneticilerine ve üst düzey sportif profesyonellerinize sorulması gereken bazı soruları hazırladım. Case study olarak da en büyük, en popüler, en pahalı şubeyi seçtim: BASKETBOL

I love this Game 🙂

Artık kafanız rahat, şimdi neleri sormanız gerektiği hakkında önünüze konmuş somut seçenekler var. İlgili branş yöneticilerine toplantı daveti gönderdiniz, stadyumdaki büyük locada toplandınız. Heyecan tavan, enerjiniz tamam. Hayırlı olsun, başlıyoruz:

U-18 ve Gençler kategorilerinde kadın ve erkek takımları için kaç milli basketbolcumuz bulunmaktadır? (cevap sizi şaşırtacak ama yılmayın, devam..)

Galatasaray Spor Kulübü bünyesindeki U-18 veya bir üzerindeki genç gruptan 2021-2022 ve 2022-2023 sezonlarında kadın ve erkek A basketbol takımlarının 12 kişilik müsabaka kadrosuna girebilecek kaçar oyuncu bulunmaktadır?

(Varsa) bu oyuncuların önümüzdeki sezon(lar)a ve üst düzey rekabete hazırlanabilmeleri için nasıl bir mental ve fiziksel hazırlık dönemi gerekmektedir?

Kendi yaş gruplarında sivrilen genç basketbolcuların üst düzey rekabette boy göstermelerini en sık engelleyen faktör olarak neleri görürsünüz?   Örneğin;

  • Tekrarlayan sakatlıklar
  • Fiziksel gelişim ve atletik performans yetersizliği
  • Taktik adaptasyon eksikliği
  • Kararlılık ve azim noksanlığı
  • Gençlere bir kariyer planı sunulamaması
  • Oyuncunun geleceğini değil kısa vadeli kazancı önceleyen menajerler
  • Ailelerin profesyonel sporculuğa bakışı
  • Spor ile akademik başarının korelasyonu
  • BSL’deki yabancı oyuncu sayısı
  • Pek çok kulübün gençlere güvenmemesi / yeterli fırsat tanımaması

Milli forma giymeyen genç sporcularımızın yurt dışıyla temasta bulunma, uluslararası müsabaka oynama şansı ne düzeydedir? 

Türkiye’de özellikle lise takımlarının durumu, genelde okul sporlarının konumu ve T.C. Milli Eğitim sistemi içinde kulüplere oyuncu kazanma ihtimallerini nasıl değerlendirirsiniz?

Basketbol bursu alarak yurt dışında üniversite eğitimini sürdürmeyi planlayan ya da bu yönde girişimlerde bulunan genç sporcumuz var mıdır?  Böyle bir durumda bu gençleri kulüp olarak nasıl desteklemekteyiz?

Galatasaray Spor Kulübü basketbol altyapısında gördüğünüz en temel eksiklik ve sizce çözüm yolu nedir?

Galatasaray’ın geçtiğimiz yıllarda altyapıdan yeterli sayıda oyuncu çıkaramamasını, genç yetenekleri transfer ederek forma verme konusunda geride kalmasını, kulübü sahiplenmiş sporcularla istikrarlı takımlar kuramamasını nelere bağlarsınız?

Örneğin;

  • Sportif altyapılarda organizasyon hataları, demode çalışma usulleri, yetersiz antrenörler
  • Elit sporcu olmaya yatkın gençlerin diğer kulüpleri tercih etmesi
  • Seçme / yerleştirme kriterlerimizin yanlış oluşu, camia içi dinamikler doğrultusunda forma giymeyi hak etmeyen gençlerin altyapılarda yer alması
  • Doğru strateji / gerçekçi hedef / planlı uygulama olmaması ve sürekli değişen yönetim anlayışları nedeniyle idari istikrarın sağlanamaması

Galatasaray’ın alt yaş gruplarındaki takımlarını ve basketbol altyapısını

  • Anadolu Efes                                    
  • TOFAŞ         
  • Karşıyaka
  • Darüşşafaka
  • Fenerbahçe
  • BJK     

kulüpleriyle karşılaştırdığınızda mukayeseli üstünlüklerimiz ve dezavantajlarımız nelerdir?

Yukarıda zikredilen altı kulübün oyuncu seçme, yönlendirme, yetiştirme, müsabakaya hazırlama gibi parametreler göz önüne alındığında farklı yaklaşımları ya da ülke basketboluna marjinal faydalarını nasıl açıklarsınız?

Ülkemizdeki gelişime en açık / en çok ümit vaat eden 50 genç basketbolcuyu  (15-19 yaş arası)  biliyor muyuz?  Sportif gelişimlerini, bireysel olarak güçlü yanlarını, takım sporcusu olarak manevi özelliklerini takip edebilme / gözleme imkanına sahip miyiz?

Basketbol Spor Okullarının yaş gruplarına göre kulüp takımlarımıza oyuncu seçme gibi bir potansiyeli olabilir mi?  Spor Okullarımızı diğer kulüplere göre nasıl farklılaştırabiliriz?

Salon, tesis ve malzeme yönünden (varsa) eksiklerimizi nasıl giderebiliriz?  Bu konuda tahmini bir yatırım bütçesi çalışılmış mıdır?

Salonlara daha çok seyirci çekme ve bu seyircinin futbol taraftarı olma kimliğini aşarak sadık izleyicilere (basketbolseverlere) dönüşmesi yönünde neler yapılabilir?

Galatasaray basketbol altyapısının olanaklarını geliştirmek adına sponsor bulma ya da sürdürülebilir gelir yaratma olanaklarını nasıl değerlendirirsiniz ?

Galatasaray Spor Kulübünde görev yapmış spor insanları ya da basketbola geniş anlamda destek olabilecek kulüp üyelerimizden müteşekkil komitelerden fikir ya da uygulama desteği alma ihtimalini gerçekçi bulur musunuz?

Sınır komşularımız ve Balkan ülkeleri başta olmak üzere yurt dışından genç yetenekleri kadın ve erkek A takımlarımıza kazandırmak için nasıl bir tarama faaliyeti sürdürülmektedir?  Oyuncu menajerlerinin tavsiyeleri haricinde detaylı bir veri tabanına sahip miyiz?

Pek çok üst düzey yıldız oyuncu yetiştirmesine rağmen Türk basketbolunun Sırbistan, Slovenya, Fransa, Yunanistan, Litvanya ve benzeri ülkeler gibi bir ekol oluşturamamasını neye bağlarsınız?  Sizce genelde Türkiye, özelde GALATASARAY belli bir basketbol ekolünü benimseyerek ya da minör değişikliklere kendine uyarlayarak sürdürülebilir başarılara erişebilir mi?

Avrupa Şampiyonu SLOVENYA Milli Takımı – 2017

Türkiye Basketbol Federasyonu’nun (TBF) yurt içi ligler organizasyonunu ve altyapılara olan desteğini nasıl değerlendirirsiniz?  Galatasaray Spor Kulübü TBF nezdinde hangi önerileri dile getirmeli, hangi projeleri sahiplenmeli, ne yönde taleplerde bulunmalıdır?

KİŞİSEL SORU:  Profesyonel kariyerinizi göz önünde bulundurduğunuzda en rahat çalıştığınız, mesleki tatmin yaşadığınız dönem hangisiydi?  Bu dönemi maddi olanaklar, kadro yapısı, takım kimyası, ast-üst ilişkileri ve ülke basketbolu açısından nasıl tanımlarsınız?

Büyük coach Ergin ATAMAN ve Eurocup Şampiyonu takım – 2016

Sevgili Adaylar,

Üzülerek söylüyorum ki yukarıdaki sorulara net, açık, dürüst cevaplar alırsanız yılların boşa geçtiğini anlayıp öfkeleneceksiniz. Muhataplarınız coşkulu cümlelerle iyimser bir tablo çizerse geçici bir rahatlama da yaşamanız da mümkün ama “aslansınız kaplansınız sizden çok şey bekliyoruz, biz Galatasarayız, hadi göreyim sizi” diye onların sırtlarını sıvazlayarak varabileceğiniz bir yer yok. Bu işleri emanet edeceğiniz bir üst akıl oluşturmanız, ona bir bütçe ve yol haritası vermeniz ve çalıştığınız müddetçe desteklemeniz gerekecektir. Galatasaray Spor Kulübünde futbol harici “spor” kökenli, yönetsel becerilerini ispatlamış yeni bir üst düzey yönetici istihdam etmelisiniz, nasıl biri mi?

O da yarınki yazımızın konusu olsun.

Popülizm sarmalı ve futbolun günahları

Tahminim o ki, Galatasaray Sportif A.Ş. yönetim kurulu üyeleri dün gece huzurlu uyudular, bu sabah rahatlamış uyandılar.  Her fırsatta kırıldıklarını, gücendiklerini üzerine basa basa dile getirdikleri sosyal medya salvoları ya da hezeyanı dindi. Artık serum almaya, hastanelerin acil servislerine taşınmaya gerek kalmadı. Muhtemelen bu sabah keyifli uyandılar, gülümseyerek “günaydın” dediler etraflarına.

Ne oldu da daraldıkları, bunaldıkları ve giderek çirkinleşen yaylım ateşi sona erdi? 

Şartlar değişince sonuçlar da başka yöne evriliyor, değişeni şöyle tarif edelim.

Medya aracılığıyla beklentileri sürekli yükseltilen, tutarsız ve sonuçsuz beyanlar üzerine haklı olarak öfkelenen, öfkeyi yatıştırmak umuduyla şımartıldıkça tatmin duygusunu yitiren ve nihayetinde sosyal medya üzerinde doymak bilmez transfer oburları olarak örgütlenen kitleye arzuladıkları dozda saf endorfin enjekte edildi.

Marcao duvar, Diagne buldozer, Mitroglou sanatkar, Luyindama canavar” derken bir anda herkesin ruh hali değişti.

Biz aslında bu filmi daha önce seyretmiştik ama futbol seyircisinin hafızası sinemaseverler kadar güçlü olmayabiliyor.

Yakın geçmişe dönelim birlikte.

Mayıs 2016’da yerden yere vuruluyordu Sayın Dursun Özbek yönetimi, Ağustos 2016’da ise dümeni düzeltmiş ve sakin sulara varmışlardı.  Yılın beşinci ayı ile sekizinci ayı arasında ne olmuştu peki??

Yedi futbolcu transfer edilmiş, Jan Olde Riekerink yönetiminde TFF Süper Kupa kazanılmıştı.  Seyircinin gönlü hoş edilince sorunlar konuşulmaz olmuştu.

Sezonda haftalar ilerledikçe hava bulutlandı, Mayıs 2017’de Sayın Özbek yönetimine tepkiler daha da sertleşmişti, hakarete varan cümleler pervasızca yazılır çizilir oldu.  Riekerink gönderilmiş, Igor Tudor getirilmişti.  BJK ligi şampiyon tamamlarken, hoca değiştiren Galatasaray 13 puan geride dördüncü sıradaydı.

2017’de yaz mevsimi güze dönerken yine her şey değişti. Sayın Dursun Özbek yönetimi övgülere sıra numarası dağıtır hale geldi. Başkanın ismi “transfer baronu” olarak anılır olmuştu.  Tam 10 yabancı futbolcu transfer edilmiş, takımın omurgası değişmişti.  Yıllara yayılmış 130 milyon Euro tutarında taahhüt yükü gelmişti bilançoya ama kimsenin pek umurunda değildi.

Eylül’de Hırvat prensi gözüyle bakılan Tudor, Aralık ayında kovuldu.

21 Aralık 2017’de “bir hocadan çok daha fazlası” olan Fatih TERİM “Nerede Kalmıştık” diye bir tweet attı, ligin kaderi değişti.  Galatasaray 21.lig şampiyonluğunu kazandı.  Kulübümüz arada başkan da değiştirdi.

Filmi ileri saralım şimdi. Lig tarihine geçen gol kralı Bafétimbi Gomis gönderildikten sonra Galatasaray’ın santrfora ihtiyacı vardı, alınamadı.  Fatih Terim çalışma kültürünün uyuşmadığını sonradan ifade ettiği Eren Derdiyok’la idare etmeye çalıştı.  Görece kolay bir Şampiyonlar Ligi grubundan çıkılamadı.  Beş forveti olduğuna inanılan ve topu ceza sahasına kadar iyi kötü taşıyan Galatasaray profesyonel futbol takımı, net bir son vuruşçusu olmadığı için ligde puanlar kaybetti. Sportif A.Ş. yöneticileri hep ara transferi adres gösterdiler, “olacak” dediler, “anlaştığımız oyuncular” dediler, “inşallah” dediler.

4 Ocak 2019’da ara transfer dönemi açıldı, ilk birkaç gün daha önceden söz kesilmiş kiralık ya da bonservissiz en azından bir santrforla mutlaka anlaşılacağı beklentisi vardı ama Antalya kampına kimse gelmedi. Mevcut kadrodan tek santrfor Eren Derdiyok ve milli stoper Serdar Aziz ayıklandı. Florya Akademi’nin ürünü olan ve birinci sınıf stoper kumaşına sahip olduğunu ispatlamış 18 yaşındaki Ozan Kabak 11 milyon Euro bedelle Bundesliga’nın yolunu tuttu.  Kadronun skora katkı verebilen isimlerinden Garry Rodrigues kariyerinde dümeni yüksek maaş yönüne kırdı, Suudi Arabistan’a transfer oldu.

Sayın Mustafa Cengiz yönetimine ateş püskürüyordu sosyal medya… Yöneticilerin ne beceriksizliği kaldı, ne yetersizliği.. İstifa çağrıları yapan bile vardı.

Derken ara transfer döneminin son günü KAP bildirimleri yağmur gibi geldi. İki santrfor gerekirken tastamam iki santrfor alındı, savunma göbeği komple yenilendi.

Şimdi herkes sayın başkana ve Sportif A.Ş. yöneticilerine teşekkür ediyor, memnuniyetini bildiriyor.

Hep izlediğimiz bu filmin sonunu ise yine yönetmen Fatih Terim tayin edecek çünkü biliyoruz ki her transfer tutmuyor, para tek başına saadet getirmiyor.  Yeşil sahaya fiyat etiketleri, fiyakalı CV’ler ya da pahalı sözleşmeler çıkmıyor.  Futbolun pek çok değişkeni var ve hepsi yapımcıların kontrolünde değil. Bunu en sade biçimde ifade edenlerden biri de efsane Johan Cruyff bence..

Galatasaray Sportif A.Ş. yöneticilerinin en mutlu, en huzurlu günü olduğunu tahmin ettiğim bugün keyiflerini kaçırmak istemem ama bir hafta önce ateş püskürürken dünden beri şükranlarını bildiren, övgüler düzen kalabalığa uzaktan bakarak birkaç hatırlatmada bulunmak isterim.

Gerginliğinizi attınız üzerinizden, rahatladınız, yüzünüz güldü.  Her birinizin emeği var dolayısıyla buna memnun oldum ama şu anda popülizmin tatlı kucağına itilmek üzeresiniz.  Maalesef sizlerin gevşeme, oluruna bırakma, “transfer de yaptık daha ne istiyorsunuz?” deme lüksünüz bulunmuyor.  Önce futbol yönetiminin tarafları olarak bir masanın etrafında buluşmalı ve “Ligin ve Galatasaray’ın kaderini etkileyecek kadro düzenlemesi aylardır gündeminizdeyken niye son üç güne kaldığını” gayet demokratik bir ortamda açıkça tartışmalısınız.  Transferin akşam pazarında muhatap kulüplerden biri sorun çıkarsaydı, menajerler oyun oynasaydı, yazışmanız faksa takılsaydı ne olacaktı, hiç düşündünüz mü?  Misal, yeni transferlerin yetişmediği geçen haftaki Göztepe maçında sayısız gol kaçırarak ya da ıskartaya çıktığı halde ilk 11’de oynamak durumunda kalan Maicon’un bireysel hatasıyla puan kaybetsek bunu kamuoyuna nasıl izah ederdiniz? Birlikte düşünmeli ve analiz etmelisiniz.

İkinci olarak Seyrantepe – Florya koordinasyonunu maksimum düzeye çıkarmanız gerekiyor.  Siz Fatih hoca ile 2+3 yıl sözleşme uzatımıyla açık bir tercihte bulundunuz, kaderinizi TERİM ile birleştirdiniz. Dolayısıyla kader arkadaşı ve yoldaş olarak eşgüdüm halinde hareket edeceksiniz.  Hoca yönetilmesi zor bir profesyonel olabilir ama birlikte yürünmesi keyifli bir Galatasaraylı aynı zamanda.  Bırakacağınız her iktidar boşluğunu Hoca kendince dolduracaktır, bu size geçici bir konfor alanı da sağlayabilir ama Fatih Terim yalnızca takımına ve sahaya odaklandığında başarı garantili müthiş bir teknik direktör, bunu da biliyorsunuz.  İletişiminizde aracı kullanmayın, size laf taşıyanlara asla yüz vermeyin, Florya’ya kenardan çöreklenmeye kalkacak harici mahfillere (amiyane tabirle sinyalcilere) göz açtırmayın.

Üçüncü olarak muhtelif sebeplerle yeniden ajite olabilecek sosyal medya hezeyanına bir daha asla kapılmayın.  Hiçbir büyük kurum, dernek, vakıf, şirket, holding sosyal medyada estirilen sanal rüzgarlara göre yönetilemez.  Olsa olsa şirazesinden çıkması ve daha hızlı batması sağlanabilir.

Sporcuların maaşlarını ödeyen, menajer kaprisleriyle uğraşan, bankalarla kredi pazarlığına oturan, nakit akışı için her gün çözüm bulmak zorunda olan, İsviçre’de UEFA’ya santim santim hesap veren sizlersiniz.

Dışarıdan elma şekeri gibi görünen konuların, şöyle bir ısırıldığında ne kadar zehirli olabileceğini bilensiniz.

Dolayısıyla bugün sizi pohpohlayanların, alkışlayanların yarın “daha fazlasını” isteyeceğini biliyorsunuz ve o gün bu talep karşılanamadığında yine sizden kötüsü olmayacaktır.

Köklü ve saygın kurumlar için “ucuz popülizm” yedi ölümcül günahtan biridir adeta, uzak durmayı başarmak durumundasınız. Futbolu yöneten kurumlar, bize kredi veren kuruluşlar ve ölçülebilir veriler üzerinden karar alan tüm aktörler sizin rating ya da popülaritenize bakarak hareket etmez. Popülizmin büyüsüne kapılmak cazip geliyor olsa da, unutmayın ki sallanan sandalyeyi andırır popülist tavırlar… Hareket edersiniz, oyalanırsınız ama sonunda bir yere varılamaz.

Topun yuvarlak, sahanın dikdörtgen olduğu kadar çıplak bir gerçek de şu: Sürekli zarar eden / ettirilen ve ancak dış kaynak ile dönebilen şirketlerin yırtıcısı faiz, sırtlanı Dolar, akbabası Euro’dur.  Sportif A.Ş’nin ilk altı ayda karlılık açıklaması ve mali yılın sonunda 1 milyar TL ciro barajına ulaşacak olması memnuniyet verici olsa da düşürülemeyen faiz oranları, hedge edilememiş kur riski, gelirlerle sportif başarı arasındaki yüksek korelasyon, büyük borç yükü, tamamen erimiş öz kaynaklar ve taraftarın yarattığı mahalle baskısı insanın uykularını kaçıracak kadar ciddi bir açmaz olmayı sürdürüyor.

Yeni transferlerin en olumlu yönü yıllık garanti ücretlerin makul seviyelerde olmasıdır.  Uluslararası transfer piyasasında “convertible” denebilecek kalibrede ve yaşı genç oyunculara ödenen bonservis bedelleri yatırım olarak kabul edilebilir ancak hesapsız yüksek maaşlar hem takım içi dengelerin bozulmasına hem de performansı yetersiz oyuncuların elden çıkarılamamasına sebep olmaktadır.

UEFA ile imzalanan settlement agreement gereği bu mali yıl maksimum 20 milyon Euro, 2019-2020 sezonu maksimum 10 milyon Euro zararla kapanmak durumunda.  Dolayısıyla Galatasaray sportif hedeflerinden vazgeçmeden yeni bir maliyet platosuna erişmek zorundadır.  Yıllık garanti maaşlara adı konmasa da, üst sınır getirilmelidir.

Basit bir hesapla

  • 2,5 milyon € maaşlı 4 oyuncu
  • 2 milyon € maaşlı 3 oyuncu
  • 1,5 milyon € maaşlı 4 oyuncu ile

Yıllık garanti ücreti 22 milyon Euro olan ideal ilk 11 ve toplamda 40 milyon Euro’yu aşmayan tam kadro ile başarı kovalamak zorundayız.  Geçmiş yıllarda olduğu gibi 70-80 milyon Euro maliyetli kadroları artık taşıyamayız.

Ülke ekonomisinin durumu ve taraftarın alım gücü de hayati önemdedir ve gelişen koşullara adaptasyon becerisi gerektirir.

Haziran ayında sezonluk kombine satan Galatasaray, Ağustos ayındaki kur patlamasından sonra aynı tempoda kombine satabilir miydi yoksa tüketici güven endeksi düştükçe ertelenebilir bir talep miydi Türk Telekom Stadı koltukları ?  Aldığınız 380 milyon TL tutarındaki sendikasyon kredisi ile borç stoğunda yabancı paradan Türk Lirasına / kısa vadeden uzun vadeye dönüşüm sağlarken en doğru zamana denk gelinmesinin olumlu etkisini unutmuş olamazsınız.  Dolayısıyla harici ekonomik koşulların da müspet yönde gelişmeyeceği ihtimali göz önünde bulundurulmalıdır.

Futbola dönersek bu sezonu şampiyon olarak tamamlamak ve önümüzdeki yıl yine Devler Sahnesinde boy göstermek Galatasaray için hayati önemdedir.  Siz takımın eksiklerini giderecek transferlere imza attınız, Florya’da Fatih Terim güvencemiz berdevam ama mücadele saha dışında da sürecek.

81 gün önce istifaya davet ettiğimiz TFF Hukuk Kurulu halen görevde, Demirören federasyonu iş başında.  Hedef aldığımız hakemler paye aldı, MHK aynen devam ediyor. 22. Lig şampiyonluğumuzun sarı-kırmızılı renkler için sıçrama tahtası olacağının rakipler farkında.  Kulübümüzü sağa sola şikayet edenler, Emre Akbaba transferinde araya girip fiyat yükseltenler, kaynağı belirsiz gelir kaynaklarını bol bol kullandıkça şımaran yeni yetmeler vazgeçmeyecek.  

Bilirim bu ülkede herkesin kolayına geliyor kurnaz taktikler ve son dakika hamleleri fakat 105 x 68 m. futbol sahasına sığmayan çok katmanlı bir futbol stratejisi hazırlamak zorundasınız.  Türkiye Futbol Federasyonu sözde değil özde değişmelidir ve bunu Ankara siyasetinden bekleyemeyiz.  Yeni federasyonda kaç Galatasaraylı olacağının pazarlığından bahsetmiyorum, futbolu global kodlarına hakim kaç tane ahlaklı insanın hangi organizasyon yapısında yer alacağını kurgulamalı & teklif etmeli Galatasaray…

“Yerli ve milli futbol” diye pazarlanacak yabancı oyuncu sınırlamasına karşı geliştirilecek argüman ya da kısıtlama gelirse kadronun kalibrasyonu mutlaka masadaki dosyalardan biri olmalıdır.

Son olarak mesleki ahlak konusunda giderek zayıflayan spor medyasında size dost görünen tescilli ikiyüzlülere aldanmayınız.  Her mevsim deri değiştirse bile, yılan huyundan vazgeçmez.  Sizden haber atlatmak için şekilden şekle girenler, Galatasaray’ın kurumsal itibarını hedef alacak en akıl almaz asparagaslara imza atanlar olacaktır. Hep de böyle olmuştur.

Popülizme kapılmadan, idari ve mali disiplinden asla ayrılmadan, 22.lig şampiyonluğu hedefine kenetlenerek bir ve bütün halde hareket etmelisiniz.  Bunu başarabildiğiniz takdirde milyonlarca insanın yüzünü yine güldürecek, Galatasaray’a gerçek anlamda hizmet etmiş olmanın hazzını yaşayacaksınız.

Bugün KAP bildirimleriyle mest olanlar, yarın sizi yine kıyasıya eleştirebilir.  Oysa Galatasaray’ın kalıcı ve sürdürülebilir başarısı tüketimden üretime dönen köklü bir paradigma değişikliğiyle mümkündür.

Florya Akademi devrimi Fatih Terim hocamızın gözetiminde sürdürülmelidir.  Yeni transferlere kimsenin lafı yok ama Atalay Babacan, Yunus Akgün, Gökay Güney gibi gençler bizim en kıymetlilerimiz olmayı sürdürecektir.  17 resmi maçta kendini gösteren 18 yaşındaki evladımız Ozan Kabak sayesinde, muhtemelen ligin gol kralı olacak canavar santrfor Mbaye Diagne’yi alabildik, asla unutamayız.  Aynı Ozan Kabak 2017’de N’Diaye transferinin promosyonu niyetine Osmanlıspor’a verilseydi, kaçırdığımız fırsatı hiç bilemeyecektik.

Bir yıl önce Kasımpaşa’nın Çin’den bonservissiz transfer ettiği Diagne’ye biz 10 milyon Euro saydık.  Altı ay önce Portekiz’den Chaves kulübünün 900 bin Euro’ya aldığı Marcao’ya 4 milyon Euro vererek kadromuza kattık.  Oyunculardan memnun kalacağız, inşallah sergileyecekleri performansla bu bedellerin hakkını verecekler.

Ama gelin Diagne gibi parlayamamış potansiyel oyuncuları Çin’den getiren biz olalım, Marcao gibi gençleri Atletico Paranense’de oynarken keşfedelim, Ozan Kabak’ın yükselişini yaşıtlarına ve daha alt yaş gruplarına rol model olarak sunalım.

Sizden önceki başkanlar ve yöneticiler transfere akıttıkları para ile aldıkları övgüler eşliğinde aslında başarıyı satın alan üretimsiz / sürdürülemez modele saplanıp kaldılar.

Siz üretime dayalı ve fırsat maliyetini doğru yerden yakalayan bir modele geçebilecek misiniz?

Önünüzdeki “challenge” budur.

Başaramazsanız bugün sizi saran ılık popülizm rüzgarı altında kalacağınız bir çığa dönüşebilir, oturduğunuz koltuklar birer iğneli fıçı olur.

Her birinizin hissettiğine eminim ki; seçildiğiniz andan itibaren makamınızda güçlüsünüz çünkü kudretli Galatasaray’ı temsil ediyorsunuz, yalnız değilsiniz çünkü sizi destekleyen ve başarmanız için dua eden Galatasaraylılar var. Elbette eleştiri & denetimden azade değilsiniz çünkü yine sizi dikkatle izleyen Galatasaraylılar var.  Bunu asla aklınızdan çıkarmamanızı rica ederim.

Zamana sığan ve sığmayan tüm çalışmalarınız için, sarf ettiğiniz emek için teşekkür ediyorum. Ailelerinizden çaldığınız zamanları asla unutmuyorum, onlar da fedakarlık ediyorlar, haklarını helal etsinler.

Yolunuz açık olsun, sezon sonu Türkiye yine sarı-kırmızı bayraklarla donansın.

Derindeki gerçekle yüzleşme

Son yıllarda Galatasaraylıların canını çok sıkan, kulübün itibarını zedeleyen, deyim yerindeyse bizi elalemin diline düşüren birkaç olay hatırlayalım mı beraber ?

Seçtiğim örnekler şunlar:

 ·         Gemiye yüklenip yola çıkan portatif stadyum açıklaması
·         Dalavereci Sahip Som’a kaptırılan para
·         Franck Ribéry’nin elden kaçırılması ve sonrasında yaşananlar
·         Cemal Nalga’nın Tufan Ersöz formasıyla sahaya çıkarılması utancı
·         15 Ocak 2011 stad açılışı rezaleti
·         Her türlü federasyon seçiminde yanlış atlara oynama becerimiz
·     Yetenekli olduğu zannedilen yetersiz basketbolcu İlkan Karaman’ın FB Ülker’e kaptırılması
·         Bruno Heiderscheid dosyası
·         Dekolte avukat Ayşegül skandalı
·         Izet Hajrovic’in elimizden kaçması
·         “Cemaat Aziz Yıldırım’dan 50 milyon USD istemiş, şike dosyası kumpas”  diyen hukukçu başkanımızın ifadeye çağrılması
·         Kevin Grosskreutz transferinde unutulan imza
Bunları bir kenara koyalım ve dönelim bizde şu an neyin “eksik” olduğunu düşünüyor standart bir üye ya da ortalama bir taraftar ?
Aklıma ilk gelen cümleler şunlar:
·         “Şöyle kenarda bir 50 milyon Euro olsaydı düze çıkardık…”
·         “Bize Ibrahimovic lazım, bir de Maxi Pereira..”
·         “Stadyumun yanına salon yapılsın bu sene..”
·         “Ada sosyal tesis olmalıdır..”
·         “Carlos Arroyo’nun boşluğu doldurulamadı, Huertas gelsin..”
·         “Bu iş Hamza hocayla olmaz, takım top oynamıyor..”
 
Diyelim ki Florya’da gizli bir kasada 50 milyon Euro bulduk, o parayla Ibrahimovic, Maxi Pereira ve Marcelinho Huertas’ı getirdik, Mehmet Özbek bize 12.000 kişilik salon yaptı hediye etti, Bay Koçarslan’ı kapının önüne koyduk ve adayı yeniden havlularımızla fethettik, Hamza Hoca da istifa etti, yerine mesela Carlo Ancelotti geldi – malum İtalyan hoca bizde gelenek oldu son yıllarda 🙂
Yüzbinlerce insan aniden mutlu oldu, manşetlerde hep bahar havası 🙂
 
Soruyu şöyle sorsak Galatasaraylılara:
Bu mutlu senaryo zincirleme gerçekleşince başta saydığım büyük hatalar, skandallar, rezaletlerin bir daha yaşanması da otomatikman önlenecek midir? 
Cevap:  HAYIR…
Demek ki asıl sorunumuz 50 milyon Euro yedek akçe bulamamak, Zlatan Ibrahimovic’e parçalı forma giydirememek veya Ada’nın kira getirisinden vazgeçmek ya da vazgeçememek değilmiş.  
Dilimize dolanan günlük mevzular derindeki gerçeği saklıyormuş.
Başta saydığım itibar zedeleyen, moral bozan, insanları Galatasaray’dan soğutan ve son tahlilde bizi her türlü zarara uğratan olayların ilacı kaynak bulmak, borç almak, para harcamak değildir, değildi de.
 
Şu dört unsur sağlam bir şekilde olsaydı eğer:
– KURUMSAL HAFIZA
– KURALLARA RİAYET
– PLANLAMA
– İLETİŞİM BECERİSİ
Bunların çoğu yaşanmayacaktı.
Bu kulübün yazdığı başarı hikayeleri kadar, imza attığı olumsuzlukları hatırlayan bir KURUMSAL HAFIZA olsaydı, bundan istifade etmeyi bilen ve içinde yetişerek gelen insanlar yönetici olsaydı,
Her şeyin bir istisnasının bulunduğu kulübümüzde, kimin darılıp güceneceğini düşünmeden net KURALLAR konsaydı ve bunlara kat’i suretle RİAYET edilmesi konsensüs haline gelseydi,
Karar almadan önce, harekete geçmeden evvel, içinde bulunulan ortamı, fırsatları ve riskleri doğru okuyan bir PLANLAMA refleksi geliştirilseydi,
Yaptıklarımızı, yap(a)madıklarımızı, kararlarımızı, ilkelerimizi, vazgeçişlerimizi, ülkede ve dünyada olan biteni nasıl okuduğumuzu, spor kamuoyuna ve tüm topluma ne önerdiğimizi doğru, etkin, samimi ve tutarlı biçimde aktaracak İLETİŞİM BECERİMİZ olsaydı,
Tansiyonumuzu fırlatan, gece bizi uyutmayan, maddi-manevi zarar görmemize sebep olan bu olayların çoğu yaşanmaz ya da ucuz atlatılabilirdi.
Galatasaray SPOR Kulübü’nün öncelikli sorunu para değildir, akçeli işler de değildir.   
Spor Kulübü üyesi olduğunu fark etmeyenler ile spor kulübü yönettiklerini çözemeyenlerdir.
Sorumluluk hissetmeyenler, yıllardır orada duran sorunları inkar edenler, ezberini terk etmeyerek çözüm bulma gayreti göstermeyenlerdir.
Bunun yarattığı duygusal tahribatı ve uzaklaşmayı bir taraftarımızın (aynı zamanda velinimetimiz olan bir müşterinin) ifadesiyle nakledeyim, sözü bağlamış olalım.
GALATASARAY için BİZİM kadar üzülmeyen adamlar, bizi üzecek adamları seçiyor ve elden bir şey gelmiyor